Αυτή την εκδρομή την έκανα το 2010 αλλά πάντα μου αρέσει να την "ανεβάζω" στης σελίδες μου θυμούμενος της παλιές καλές εποχές που πέρασαν και που ελπίζω να ξαναέρθουν κάποια στιγμή
Σαν εχθές ήταν που με μια παρέα στο Λουτράκι λέγαμε για ένα ταξίδι στην Ιταλία, δεν ξέραμε πού ακριβώς αλλά
θέλαμε να ταξιδέψουμε με τις μηχανές μας.
Πέρασε ο καιρός, συνέβησαν διάφορα, αλλά η ιδέα παρέμεινε, μέσα στα σωθικά μας.
Έτσι και ξεκινήσαμε δειλά δειλά να ψάχνουμε με τον Στέλιο (Essel) διαδρομές- μέρες- πόλεις να βάζουμε της διαδρομές
στο google να ψάχνουμε ποια πάσα
θα περάσουμε,
- Ρε εδώ μετά το San Moritz για Lougano έχει μια παράκαμψη με δυο πάσα τι λες τα βάζουμε ?
- θα μεγαλώσει η διαδρομή αλλά άστα, και εκεί θα δούμε πόσο θα πονάει ο ποπός μας Και να έχουμε ένα χαμόγελό μέχρι τα αυτιά.
παρέα με τον ενθουσιασμό του ταξιδιού.
Βρήκαμε τουριστικό γραφείο να μας δίνει αυτά που ζητούσαμε (Εντάξει, κανείς δεν είναι τέλειος...), δηλώθηκαν οι συμμετοχές, κλείσαμε πλοία,
ξενοδοχεία, ξεκίνησαν οι συναντήσεις για να πούμε τα της εκδρομής του τρόπου ταξιδέματος, και των λεπτομερειών (διόδια βενζίνες κλπ),
ξεκινησαν οι διαδικασίες service - Αουτς πονάει - , έτσι φτάσαμε στην ημέρα της αναχώρησης.
Οι συμμετέχοντες
16/07/20010
Το κονβόι ξεκίνησε από τα διόδια της Ελευσίνας στης 10 το πρωί (πλερώσαμε και κάναμε δεξά, μην ξεχνιόμαστε...),
με τον Alpha wolf να φέρνει τα αυτοκόλλητα που μας έκανε δώρο και τυρόπιτες για πρωινό.
Φτάσαμε στην Πάτρα, βάλαμε την τελευταία βενζίνη επί Ελληνικού εδάφους , και οι κυρίες με τα εισιτήρια και τις
ταυτότητες ανά χείρας έκαναν check in για να επιβιβαστούμε στο πλοίο των super fast ferries, ένα καινούργιο πλοίο,
άνετο και τεράστιο.
Το όνειρο ήταν πλέον πραγματικότητα και μετά από μερικούς μήνες μπαίναμε στο πλοίο για Ancona,
Παρέα με το Goldwing που μετακόμιζε το σπίτι του
Αράζουμε της μηχανές και ανεβαίνουμε για γρήγορο ντους στης καμπίνες, τα ζευγάρια στις δικές τους , εγώ ο Alpha wolf
,και ο vp68 στη δικιά μας καταλαβαίνετε τι γέλιο έπεσε μ' εμάς τους τρεις και τα υπονοούμενα που έπεφταν μεταξύ μας
Έπειτα είχε καφέ στο σαλόνι και φαγητό, η ικανοποίηση και η χαρά ήταν έκδηλη στα μάτια όλων μας, Το βράδυ ανακαλύψαμε
πως δεν έχουμε περασμένα στα gps της διευθύνσεις των ξενοδοχείων έτσι η "μάνα του λόχου" waso μεταξύ "Labanda" και του
"προσκλητηρίου" , με φωτιστικό επικεφαλής, της έγραφε σε χαρτί για όλους.
Το Βραδάκι δεν μου κολλούσε ο ύπνος, έτσι κατέβηκα μια βόλτα στο πλοίο
Μετά στο σαλόνι γνώρισα και κάποια παιδιά που έβγαιναν για πρώτη φορά στο εξωτερικό όπου πιάσαμε την
κουβέντα για της διαδρομές μας , η επιστροφή για ύπνο ήταν εν μέσω κανονιοβολισμών μεταξύ Patton και Romell
στην έρημο της Αφρικής χα χα χα χα...
17/07/2010
Τα χαράματα οι "Patton & Romell" είχαν μετατραπεί σε extreme loggers.
Έτσι κατέβηκα στο σαλόνι για καφέ, εκεί κάθονταν ο Στελιος και η Βάσο (άλλοι που σηκωνόταν από τα χαράματα)
κουβεντιάζαμε ώσπου αρκετά αργότερα ο ένας μετά τον άλλο άρχισε οι υπόλοιπη παρέα να έρχεται , εν μέσο
πειραγμάτων για την ώρα που σηκώθηκαν , "χαίρεται λέγαμε 8 το πρωί" ώρα για μεσημεριανό Κ.Α.
Τα ανέκδοτα και τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν, η παρέα γέλαγε μέχρι δακρύων ώσπου κάποια στιγμή
βλέπω έναν, να έρχεται προς το μέρος μας, λέω από μέσα μου είναι δεν είναι?.
Τελικά ήταν ο Φίλος μας XSeleven με την οικογένεια του πήγαινε για Como αλλά από την απέναντι πλευρά
της λίμνης από εμάς.Καθίσαμε τα "είπαμε" γνωρίσαμε και τη κοράκλα του,κούκλα μονάχη είναι, να τη χαίρεστε παιδιά,
στο πρώτο της ταξίδι εκτός Ελλάδος
Με τα πολλά και με τα λίγα φτάνουμε Ancona και κατεβαίνουμε για να πάρουμε το δρόμο για την πόλη του Como
O "εκτελούνται μεταφορές Goldwing"
Ετοιμαζόμαστε βάζουμε τα gps μας να μας βγάλουν από τη πόλη αλλά ??? νιέντε το gps μου μετά από μια
προσπάθεια αλλαγής μπαταρίας σταμάτησε να εργάζεται έτσι σιγά σιγά βαδίζουμε για como βγαίνουμε
στην autostrada και ανηφορίζουμε.
Στο δρόμο που και που βλέπαμε και καμιά μοτοσυκλέτα η μεγάλο σκούτερ όπου ήταν μονάχα με ένα κράνος
και από ρουχισμό τον ελάχιστο (μεσόγειος φίλε μου και εκεί una facia una racia )
Η ζέστη αφόρητη, η αρχική θέση να σταματάμε κάθε 200 χλμ για καύσιμα, που σημειωτέον είναι πολύ πιο φτηνή
από εδώ, έγινε 150 για να πιούμε αυτό το νερό που έκανε πιο ακριβά και από την βενζίνη, και να βγάλουμε
στη ζέστη από πάνω μας.
Με τόση ζέστη και ταλαιπωρία το κέφι δεν το χάναμε με τίποτα μέσα στη τρελή χαρά ήμασταν
Μετά από 5 ώρες autostrada
πληρώσαμε (και δεν κάναμε δεξά) δίνοντας το εισιτήριο στην έξοδο του Μιλάνου 22,5€
διόδια και άλλα 4€ στην έξοδο για como με τρομερή κίνηση λόγο έργων διαπλάτυνσης του δρόμου.
Τελικά αφού πρώτα το destinator μας έκανε μια μεγάαααλη βόλτα στο Como φτάνουμε στο ξενοδοχείο .
Ένα ήσυχο ξενοδοχείο λίγο έξω από τη πόλη, με τεράστιο χώρο στάθμευσης, πολύ καθαρό
και άνετο
Εκεί βρήκαμε μια μεγάλη ομάδα από Harley Davidson από αυτούς που είχαν έρθει και στη Πάτρα,
(τίνγκα ο κόσμος σε χρώμιο και ήχους από αρδευτικά χα χα χα χα ) γρήγορα γρήγορα ντους και πάμε για φαγητό,
μιας που τα μαγαζιά κλείνουν κατά της 10 το βράδυ
Το μεξικάνικο ήταν ότι έπρεπε εκείνη την ώρα όπου ο μαγαζάτορας το ευχαριστήθηκε δεόντως που ήρθαν 9 Έλληνες
και μάλιστα πεινασμένοι από ταξίδι, έτσι πέρασε η πρώτη μέρα στην Ιταλία.
18/07/20010
Η δεύτερη μέρα μας βρίσκει να παίρνουμε το πρωινό μας και να ετοιμαζόμαστε για εξόρμηση στην πόλη και λίμνη του Como,
Στην αρχή σκεφτήκαμε να πάρουμε ταξί για να πάμε στην πόλη αλλά αλλάξαμε γνώμη μιας που είχε αρκετά πάρκινγκ
η πόλη, και μάλιστα πολύ κοντά στο κέντρο πρώτη στάση ήταν σε ένα τουριστικό μαγαζί για αυτοκόλλητα της πόλης
(αυτό έγινε must σε όλες της στάσεις)
Μετά για καφέ "shaker-ατο" (σεϊκερατος = απο shaker...SS tifoso) μιας που ο Frape δεν υπάρχει εκεί ούτε για δείγμα,
έπειτα πήραμε ένα καραβάκι να μας κάνει βόλτα στη λίμνη στα άπταιστα ιταλικά μας έδειξαν τι είναι το κάθε τι που
περνάγαμε. που μένει ο κάθε ένας διάσημος, (χαιρετήσαμε και τον Γιώργη τον Κλούνη η Ελισάβετ Τείλορ μόνο δεν μας
δέχτηκε γιατί έκανε τη σιέστα της χα χα χα)
Η Ιταλία είναι μια χώρα που κρατάει τον κλασσικό πολιτισμό, παντού έβλεπες σπίτια τουλάχιστον 150 χρόνων περιποιημένα
με τα λουλούδια στα μπαλκόνια, πεντακάθαρα τα πάντα, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η προσοχή που δίνουν στης
Εκκλησίες τους, πόσο της προσέχουν, και η τέχνη που έχουν πάνω τους, μερικές είναι έργα τέχνης ολόκληρες.
Μετά τη "βαρκάδα" ξεχυνόμαστε για να γνωρίσουμε τη πόλη (οι περισσότεροι) η ζέστη με έκανε σαν κοτόπουλο
έτσι και έμεινα παρέα με τον Νίκο κάπου στο κέντρο να πίνουμε το καφεδάκι μας και να βγάζουμε φωτογραφίες τα πέριξ,
Η ώρα της επιστροφής των παιδιών έφτασε , και ήρθε η ώρα του φαγητού, σε ένα μικρό εστιατόριο καθίσαμε και
ξεκληρίσαμε την Barila.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο λίγος ύπνος ξεκούραση, και καφεδάκι στη αυλή μέχρι το βραδάκι να πάμε για φαγητό
στα γρήγορα και κοντινά mac μετά
ύπνος γιατί την άλλη μέρα μας περίμενε η περιπέτεια Passo dello Stelvio και λοιπών περασμάτων.
19/07/2010
Το πρωί κατά της 6 κατεβαίνω να φορτώσω το RT και ήδη έχει φορτώσει ο Στέλιος ετοιμάζομαι, πάμε για γεύμα
έρχεται και η υπόλοιπη παρέα τρώμε και φεύγουμε με πρώτο προορισμό το Tirano ,
Στάση για βενζίνη με αυτόματο πωλητή (η πιο φτηνή βενζίνη)
Πριν το Bormio σταματάμε Στο Tirano για καφέ και ξεκούραση.
Η πρώτη εντύπωση δεν ήταν και η καλύτερη στην αρχή του χωριού, όσο προχωράγαμε τόσο το χωριό ήταν και ποιο
όμορφο και ποιο εξελιγμένο. Στο βάθος το Αλπικό τρένο...... χλιδή !!!!!
Καθίσαμε στη πλατεία
μπροστά στον ναό Madonna di Tirano ένας φανταστικός ναός με ένα όργανο σκαλιστό στο χέρι όπου είναι πραγματικά
ένα έργο τέχνης.
Περιπλανώμενος μέσα στο ναό ανακάλυψα ένα επιμέρους χώρο όπου εκεί οι πιστοί έκαναν τα τάματα τους ,
(τελικά δεν έχει σημασία σε ποιο δόγμα είναι ο καθένας αλλά ότι η ελπίδα υπάρχει παντού και αυτή πεθαίνει πάντα τελευταία.)!!!!!
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στον πολυπόθητο προορισμό μας το passo dello stelvio μια στάση για αγορά αυτοκόλλητων
στη βάση του περάσματος και για φωτογραφίες του τοπίου και της παρέας,
Στη στάση αυτή βλέπαμε να περνάνε άλλοι με τα όλα και άλλοι χαλαροί αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η
ποιότητα της ασφάλτου τόσα χιόνια υγρασία αλλά κράταγε στον δρόμο σαν βεντούζα για να πέσεις έπρεπε να κάνει
κανένας χοντρή βλακεία η να τρακάρει με τον απέναντι.
Φτάνουμε στη κορυφή για καφέ αγορές αναμνηστικών καφέ και Γερμανικό "βρώμικο" Εδώ κολλήσαμε και τα
αυτοκόλλητα του φόρουμ παρέα με άλλους Έλληνες που είχαν περάσει πιο πριν.
Η ζέστη μπόλικη το μέρος είναι φανταστικό αν και η λίγη βλάστηση το κάνει ακόμα ποιο ζεστό μπορούσες να κάνεις
ηλιοθεραπεία άνετα
Ξανά αγορές αναμνηστικών (passo Stelvio είναι αυτό δεν πας κάθε μέρα).
"cima coppi" η στα Ελληνικά η Κορυφή του Coppi Ιταλού ποδηλάτη που κατέκτησε κατά τον Β'ΠΠ πέντε φορές τον γύρο
της Ιταλίας και τον γύρο της Γαλλίας
Με βαριά καδιά Φεύγουμε από στο Stelvio,
Σειρά είχε το passo gavia
Όπου ήταν πολύ πιο στενό από το Stelvio μου θύμισε πολύ ορεινή Ήπειρο με πανέμορφη θέα πάνω από τη λίμνη Σ.Σ
(σε πολλούς αυτό το πέρασμα άρεσε περισσότερο και ας ήταν ποιο στενό - παραμελημένο ή άγριο αν θέλετε)
Επόμενο πέρασμα ήταν το passotonale Ενα πέρασμα που είναι περισσότερο για σκιέρ αλλά έχει μοναδική ομορφιά
μετά ήταν το Passo della Mendola
Ώσπου φτάσαμε ξεκαμομένοι κατά της εννέα το βράδυ στο Bolzano και στο ξενοδοχείο μας
Εδώ φωτό δεν έχει όπως καταλαβαίνετε, το μόνο που θέλαμε ήταν φαί που δεν βρήκαμε ....(καημένε vp) και ένα
κρεβάτι να κοιμηθούμε.
Αλλά την πλάκα μας τη κάναμε τρώγοντας τοστ ...το μόνο που βρήκαμε τέτοια ώρα.
20/07/2010
Πρωί πρωί ετοιμαζόμαστε...Έλεγχο στα λάστιχα
Ξεκινάμε στα γρήγορα για το Lougano πρώτο πέρασμα ήταν για σήμερα το Ofen Pass
Μετά σειρά είχε το κοσμοπολίτικο Saint Moritz Εκεί μια κουτή βλάβη (ξεβιδώθηκε από τους κραδασμούς ένα πλαστικό κάλυμμα)
μας καθυστέρησε αρκετά, μέχρι να το βρούμε αλλά και πάλι είχαμε μεγάλη πλάκα ψάχνοντας το.
Πριν τον τελικό μας προορισμό είχαμε ένα πέρασμα ακόμα το Maloja_Pass και νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στην πόλη
του Lugano στο Ξενοδοχείο μας για ξεκούραση και για βόλτα στην πόλη,
Πριν τη βόλτα... Μερικοί μερικοί δεν άντεχαν άλλο τη πείνα και κατέβηκαν για κεμπάπ τούρκικο που ήταν ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο,
έτσι η βόλτα ξεκίνησε σε μια πόλη που ήταν πεντακάθαρη με πολλά έργα τέχνης στο δρόμο.
Και αυτό έργο τέχνης είναι και μάλιστα τησ κλασικής περιόδου χα χα χα
21/07/2010
Το πρωί είδαμε το Lugano όπως ακριβώς είναι, όλα στην εντέλεια, μερικές φορές είδαμε πράγματα που εδώ δεν τα έχουμε δει ποτέ,
μεταφορές υλικών δόμησης με ελικόπτερο.
Πολιτισμός σε κάθε γωνία μια ειδική θέση για σακούλες που χρησιμοποιούνται για τα κατοικίδια. σε κάθε κάδο απορριμάτων
και τασάκι για τους καπνίζοντες.
Η βόλτα ξεκίνησε βγάζοντας φωτογραφίες στο πάρκο που βλέπαμε την προηγούμενη μέρα το βράδυ, πανέμορφο πάρκο, η χαρά του τουρίστα
Στο κέντρο της πόλης βρίσκεις ότι θέλεις από όλες της επώνυμες μάρκες ρούχων αξεσουάρ κοσμημάτων ρολογιών, κλπ.
Σήμερα ήταν ημέρα εύρεσης δώρων για τους ανθρώπους που μας περίμεναν στη πατρίδα αλλά μέχρι να πάμε εκεί βγάλαμε
και μερικές φωτό σαν καλοί τουρίστες, χαλαροί, που ήμασταν μιας που το πρόγραμμα έλεγε βόλτα, μερικές φωτό από τη πόλη μέρα.....
Το μεσημέρι ήταν η ώρα του καφέ βρήκαμε ένα καφέ που η σερβιτόρα ήξερε Ελληνικά kalispera kalimera sagapo και άλλες γνωστές,Ελληνικές λεξούλες
που δεν λέγονται ,κάποιο Greek kamaki θα της τις έμαθε.
Προσέξτε στην φωτογραφία τον αστυνομικό με το σκουλαρίκι μην νομίζετε πως είναι της πλάκας η αστυνομία τους θα το ανακαλύψετε παρακάτω
πόσο ακάθεκτοι είναι.
Ο καφές τέλειωσε και η ώρα του γυρισμού στο ξενοδοχείο έφτασε πήραμε τον δρόμο σιγά σιγά, κάναμε και μερικές στάσεις,
και μετά ανεβήκαμε στο λόφο του san Salvatore με το τελεφερίκ ...απίστευτη θέα τα "είδαμε όλα"
Τέλος για την ημέρα είχε φαγητό και ξεκούραση μιας που ήταν η τελευταία μέρα στο Lugano.
Τι να κοιτάνε άραγε ???
Οι κουβαλητές
Μερικά από τα ψώνια μας χα χα χα χα χα
Τελικά κάφρους θα βρεις και σε ποιο εξελιγμένες χώρες
Καμάρι με τα παράσημα χα χα χα χα και δεν είναι όλα
Να γιατί δεν έχουν νερό εκεί πάντα υπάρχει κάποιος που το πίνει όλο χα χα χα χα
22/07/2010
Νωρίς το πρωί ετοιμαζόμαστε για αναχώρηση,(Εδώ είδαμε κατά πόσο αστειεύεται η Ελβετική αστυνομία, είχαμε παρκάρει της μηχανές
στο στενό πεζοδρόμιο του ξενοδοχείου για να φορτώσουμε περνάει ένας αστυνομικός και με τρόπο που δεν σου άφηνε κανένα περιθώριο
να αντιμιλήσεις μας είπε να πάρουμε της μηχανές από εκεί γιατί εμποδίζουν... Μέσα σε δύο λεπτά όταν του μίλησα με τα λίγα μου
αγγλικά πως σε 15' λεπτά θα έχουμε φύγει, μου είπε με έντονο τρόπο να πάμε απέναντι και να έχουμε φορτώσει και να έχουμε φύγει
το πολύ σε 10'!!! Ετσι, μετά από 10', την ώρα που φεύγαμε ξαναπέρασε για να ελέγξει αν έχουμε φύγει!)
Σήμερα έχουμε να διανύσουμε κανονικά κοντά 480 χλμ από την παραλιακή autostrada , αλλά το αλλάξαμε το δρομολόγιο μιας και
που η ζέστη θα ήταν στα φόρτε της, το κάναμε πάλι autostrada αλλά από τον δρόμο που ήρθαμε...Ετσι η διαδρομή
για Florence (ιταλιστι FIRENZE = ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ... Οι βυζαντινοι την αποκαλουσαν Φιραντζα ή Φλωραντζα...SS tifoso), έφτασε τα 350 χλμ..
.Ένα ατυχές γεγονός στην αρχή του ταξιδιού μας καθυστέρησε κάνα μισάωρο (έφυγαν τα ρούχα που έδεσε ο Παναγιώτης,
πάνω στη βαλίτσα του, αλλά τα μάζεψε με τη βοήθεια ενός δημόσιου οχήματος)
Σήμερα η κίνηση ήταν αρκετή από Φορτηγά μιας που και στην Ευρώπη απαγορεύεται η κίνησή τους τα Σαββατοκύριακα
Το μεσημεράκι ήμασταν στη Φλωρεντία η ζέστη στην A.S ήταν για άλλη μια φορά αφόρητη όπου άλλη μια στάση στα τελευταία διόδια
να περιμένουμε το μπλοκάρισμα του Παναγιώτη από το μηχάνημα των διοδίων, έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να αυτο-μπουγελωθούμε με
τα τελευταία νερά που μας απόμειναν.
Έτσι φτάσαμε στο Ξενοδοχείο μας
Κτίριο που από έξω φαίνονταν παλιό αλλά από μέσα ήταν μιά χαρά, και τα δωμάτια έμοιαζαν έντονα σαν από ξενοδοχείο στη Σαντορίνη ? στη Μονεμβασία ? Πανέμορφα...
Το ίδιο απόγευμα βγήκαμε για βόλτα στη πόλη των δόγηδων και των Ιπποτών όπου και να κοίταγες θα έβλεπες ένα έργο τέχνης, όχι καινούργιο σαν του lugano, αλλά παλιό κλασσικό,
Όπου και να κοιτούσες θα έβλεπες και κάποιον καλλιτέχνη μα να κάνει παντομίμα μα να τραγουδάει στο δρόμο, να ζωγραφίζει όπου έβρισκε. σε χαρτί, στο δρόμο, παντού.
Tα σοκάκια όλα λιθόστρωτα περπατούσες αμέριμνος και συνεπαρμένος. Από αυτά που έβλεπες, νόμιζες πως είσαι και εσύ ένα μέρος
της πόλης ένα μέρος της ιστορίας, ένας Ιππότης που πάει να μπει με το άλογο στην Santa Maria del Fiore.
μπορεί να είναι τουριστικό μέρος και οι carabinieri είναι "ατραξιόν" μέσα στην όλη εικόνα αλλά δεν παίζουνε οι Ιταλοί και δεν "χαρίζουν
κάστανα" σε κανέναν
το αίσθημα ασφάλειας είναι πρωτεύον ζήτημα
Η πόλη αυτή μου έδινε της καλύτερες εντυπώσεις μπορώ να πω πως την συμπάθησα για τα καλά! Και πως θα πήγαινα
ξανά να περπατήσω στα σοκάκια της άνετα.
Εκτός του ότι ήταν ωραία πόλη μπορούσες να κάνεις φτηνά ψώνια.
23/07/20010
Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη για ψώνια σε μερικούς και για τους υπόλοιπους,
Ξεκούραση και περιπλάνηση πρωί στη πόλη,
Το μεσημεράκι επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση όπου στην πλατεία του ξενοδοχείου ετοίμαζαν μια μικρή συναυλία
κλασσικής μουσικής, ό,τι καλύτερο για να χαλαρώσουμε από τον ποδαρόδρομο, και τη ζέστη που είχε αρχίσει να πέφτει.
Το βράδυ άλλη μια βόλτα στο κέντρο της πόλης για φαγητό, το τελευταίο βράδυ σε αυτή τη πανέμορφη πόλη, όλα φαίνονται ωραία όλα
είναι τόσο ήρεμα, τα σοκάκια με τα φώτα τους, τα μαγαζιά κλειστά, να βλέπεις της βιτρίνες, ο κόσμος άρχιζε σιγά σιγά να λιγοστεύει και η
παρέα να είναι μέσα στη πλάκα και τη τρελή χαρά από τα τόσα που είχε δει όλες αυτές της μέρες .
Ποιο μετά μας βρίσκεις να καθόμαστε και να συζητάμε για την διαδρομή της επόμενης μέρας να κάνουμε πλάκα μεταξύ μας και να έχουμε πεθάνει
στο γέλιο μέχρι αργά τη νύχτα.
24/07/2010
Η τελευταία μέρα επί Ιταλικού εδάφους ετοιμαζόμαστε από πολύ νωρίς γιατί έχουμε να διανύσουμε 280 χλμ... Έχουμε να περάσουμε το
τελευταίο πέρασμα το Passo del Muraglione
και το πλοίο να φεύγει στις μία και μισή το μεσημέρι. Μέχρι το Forli
O δρόμος ήταν επαρχιακός S.S από εκεί και πέρα ήταν autostrada, όχι πως ο επαρχιακός ήταν κακός δρόμος, ίσα ίσα ήταν πολύ καλός και σε
έβαζε να "παίξεις" λίγο με το γκάζι έτσι για το "καλό"...
Με τα πολλά και με τα λίγα φτάνουμε στην Ancona στην ώρα μας.
Στα διόδια ξανασυναντούμε τα παιδιά που βρήκαμε στην αρχή του ταξιδιού, με μεγάλη χαρά τα παιδιά μας ακολούθησαν στο δρόμο
μέχρι να κάνουμε check in τα εισιτήρια
και μάνι μάνι μέσα να ξεφορτώσουμε τα απαραίτητα και να πάμε στη δροσιά της καμπίνας να πιούμε νερό με τον κουβά
non gasato
και σε τιμή Ελληνική.
Φαγητό Ελληνικό, με τιμές Ελληνικές μέχρι που αφήναμε και πουρμπουάρ, καφέ στο σαλόνι και ανταλλαγή ψηφιακου φωτογραφικού
υλικού μεταξύ μας.
Το βράδυ μαζευτήκαμε ξανά να τα πούμε και να γελάσουμε, όπως κάθε βράδυ άλλωστε, Ε!! εκεί ξεσαλώσαμε λιγουλάκι μια
το κέφι μια τα ποτά που δεν βάλαμε ούτε για δείγμα στο ταξίδι, το διασκεδάσαμε δεόντως
25/07/2010
Το πρωί, με το χαρακτηριστικό " παρακαλούνται οι κυρίες και κύριοι επιβάτες για Ηγουμενίτσα να κατέβουν στο
σαλόνι του πλοίου", καταλάβαμε πως ήμασταν επί Ελληνικών χωρικών υδάτων.
Καφεδάκι στην πρύμνη και φωτογραφίες μέχρι να μαζευτούν όλοι στο σαλόνι, κουβέντα χαλαρή, καφεδάκι Ελληνικό,
ήταν μέχρι να φτάσουμε στη Πάτρα... Εκεί ετοιμαζόμαστε και κατεβαίνουμε για τις μηχανές, στο λιμάνι μαζευτήκαμε για μια
τελευταία αναμνηστική όλοι μαζί και ξεκινήσαμε βαριά βαριά για τα σπίτια μας...
μερικές ακόμα φωτό
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους παιδιά, Βασίλη Στέλιο Κώστα Νίκο Παναγιώτη και όλες της κυρίες Βάσω Μαρία Δέσποινα για της ωραίες στιγμές και για την ωραία παρέα που κάναμε! Το ταξίδι παρέα σας ήταν μια όμορφη κι ευχάριστη εμπειρία που την ξανακάνω άνετα όποτε θέλετε και όπου θέλετε! Ελπίζουμε αυτή η παρέα να είναι η "μαγιά" και του χρόνου να είμαστε αυτοί και περισσότεροι για να γράψουμε παρέα στο κοντέρ και στο μυαλό μας ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα.
Σαν εχθές ήταν που με μια παρέα στο Λουτράκι λέγαμε για ένα ταξίδι στην Ιταλία, δεν ξέραμε πού ακριβώς αλλά
θέλαμε να ταξιδέψουμε με τις μηχανές μας.
Πέρασε ο καιρός, συνέβησαν διάφορα, αλλά η ιδέα παρέμεινε, μέσα στα σωθικά μας.
Έτσι και ξεκινήσαμε δειλά δειλά να ψάχνουμε με τον Στέλιο (Essel) διαδρομές- μέρες- πόλεις να βάζουμε της διαδρομές
στο google να ψάχνουμε ποια πάσα
θα περάσουμε,
- Ρε εδώ μετά το San Moritz για Lougano έχει μια παράκαμψη με δυο πάσα τι λες τα βάζουμε ?
- θα μεγαλώσει η διαδρομή αλλά άστα, και εκεί θα δούμε πόσο θα πονάει ο ποπός μας Και να έχουμε ένα χαμόγελό μέχρι τα αυτιά.
παρέα με τον ενθουσιασμό του ταξιδιού.
Βρήκαμε τουριστικό γραφείο να μας δίνει αυτά που ζητούσαμε (Εντάξει, κανείς δεν είναι τέλειος...), δηλώθηκαν οι συμμετοχές, κλείσαμε πλοία,
ξενοδοχεία, ξεκίνησαν οι συναντήσεις για να πούμε τα της εκδρομής του τρόπου ταξιδέματος, και των λεπτομερειών (διόδια βενζίνες κλπ),
ξεκινησαν οι διαδικασίες service - Αουτς πονάει - , έτσι φτάσαμε στην ημέρα της αναχώρησης.
Οι συμμετέχοντες
16/07/20010
Το κονβόι ξεκίνησε από τα διόδια της Ελευσίνας στης 10 το πρωί (πλερώσαμε και κάναμε δεξά, μην ξεχνιόμαστε...),
με τον Alpha wolf να φέρνει τα αυτοκόλλητα που μας έκανε δώρο και τυρόπιτες για πρωινό.
Φτάσαμε στην Πάτρα, βάλαμε την τελευταία βενζίνη επί Ελληνικού εδάφους , και οι κυρίες με τα εισιτήρια και τις
ταυτότητες ανά χείρας έκαναν check in για να επιβιβαστούμε στο πλοίο των super fast ferries, ένα καινούργιο πλοίο,
άνετο και τεράστιο.
Το όνειρο ήταν πλέον πραγματικότητα και μετά από μερικούς μήνες μπαίναμε στο πλοίο για Ancona,
Παρέα με το Goldwing που μετακόμιζε το σπίτι του
Αράζουμε της μηχανές και ανεβαίνουμε για γρήγορο ντους στης καμπίνες, τα ζευγάρια στις δικές τους , εγώ ο Alpha wolf
,και ο vp68 στη δικιά μας καταλαβαίνετε τι γέλιο έπεσε μ' εμάς τους τρεις και τα υπονοούμενα που έπεφταν μεταξύ μας
Έπειτα είχε καφέ στο σαλόνι και φαγητό, η ικανοποίηση και η χαρά ήταν έκδηλη στα μάτια όλων μας, Το βράδυ ανακαλύψαμε
πως δεν έχουμε περασμένα στα gps της διευθύνσεις των ξενοδοχείων έτσι η "μάνα του λόχου" waso μεταξύ "Labanda" και του
"προσκλητηρίου" , με φωτιστικό επικεφαλής, της έγραφε σε χαρτί για όλους.
Το Βραδάκι δεν μου κολλούσε ο ύπνος, έτσι κατέβηκα μια βόλτα στο πλοίο
Μετά στο σαλόνι γνώρισα και κάποια παιδιά που έβγαιναν για πρώτη φορά στο εξωτερικό όπου πιάσαμε την
κουβέντα για της διαδρομές μας , η επιστροφή για ύπνο ήταν εν μέσω κανονιοβολισμών μεταξύ Patton και Romell
στην έρημο της Αφρικής χα χα χα χα...
17/07/2010
Τα χαράματα οι "Patton & Romell" είχαν μετατραπεί σε extreme loggers.
Έτσι κατέβηκα στο σαλόνι για καφέ, εκεί κάθονταν ο Στελιος και η Βάσο (άλλοι που σηκωνόταν από τα χαράματα)
κουβεντιάζαμε ώσπου αρκετά αργότερα ο ένας μετά τον άλλο άρχισε οι υπόλοιπη παρέα να έρχεται , εν μέσο
πειραγμάτων για την ώρα που σηκώθηκαν , "χαίρεται λέγαμε 8 το πρωί" ώρα για μεσημεριανό Κ.Α.
Τα ανέκδοτα και τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν, η παρέα γέλαγε μέχρι δακρύων ώσπου κάποια στιγμή
βλέπω έναν, να έρχεται προς το μέρος μας, λέω από μέσα μου είναι δεν είναι?.
Τελικά ήταν ο Φίλος μας XSeleven με την οικογένεια του πήγαινε για Como αλλά από την απέναντι πλευρά
της λίμνης από εμάς.Καθίσαμε τα "είπαμε" γνωρίσαμε και τη κοράκλα του,κούκλα μονάχη είναι, να τη χαίρεστε παιδιά,
στο πρώτο της ταξίδι εκτός Ελλάδος
Με τα πολλά και με τα λίγα φτάνουμε Ancona και κατεβαίνουμε για να πάρουμε το δρόμο για την πόλη του Como
O "εκτελούνται μεταφορές Goldwing"
Ετοιμαζόμαστε βάζουμε τα gps μας να μας βγάλουν από τη πόλη αλλά ??? νιέντε το gps μου μετά από μια
προσπάθεια αλλαγής μπαταρίας σταμάτησε να εργάζεται έτσι σιγά σιγά βαδίζουμε για como βγαίνουμε
στην autostrada και ανηφορίζουμε.
Στο δρόμο που και που βλέπαμε και καμιά μοτοσυκλέτα η μεγάλο σκούτερ όπου ήταν μονάχα με ένα κράνος
και από ρουχισμό τον ελάχιστο (μεσόγειος φίλε μου και εκεί una facia una racia )
Η ζέστη αφόρητη, η αρχική θέση να σταματάμε κάθε 200 χλμ για καύσιμα, που σημειωτέον είναι πολύ πιο φτηνή
από εδώ, έγινε 150 για να πιούμε αυτό το νερό που έκανε πιο ακριβά και από την βενζίνη, και να βγάλουμε
στη ζέστη από πάνω μας.
Με τόση ζέστη και ταλαιπωρία το κέφι δεν το χάναμε με τίποτα μέσα στη τρελή χαρά ήμασταν
Μετά από 5 ώρες autostrada
πληρώσαμε (και δεν κάναμε δεξά) δίνοντας το εισιτήριο στην έξοδο του Μιλάνου 22,5€
διόδια και άλλα 4€ στην έξοδο για como με τρομερή κίνηση λόγο έργων διαπλάτυνσης του δρόμου.
Τελικά αφού πρώτα το destinator μας έκανε μια μεγάαααλη βόλτα στο Como φτάνουμε στο ξενοδοχείο .
Ένα ήσυχο ξενοδοχείο λίγο έξω από τη πόλη, με τεράστιο χώρο στάθμευσης, πολύ καθαρό
και άνετο
Εκεί βρήκαμε μια μεγάλη ομάδα από Harley Davidson από αυτούς που είχαν έρθει και στη Πάτρα,
(τίνγκα ο κόσμος σε χρώμιο και ήχους από αρδευτικά χα χα χα χα ) γρήγορα γρήγορα ντους και πάμε για φαγητό,
μιας που τα μαγαζιά κλείνουν κατά της 10 το βράδυ
Το μεξικάνικο ήταν ότι έπρεπε εκείνη την ώρα όπου ο μαγαζάτορας το ευχαριστήθηκε δεόντως που ήρθαν 9 Έλληνες
και μάλιστα πεινασμένοι από ταξίδι, έτσι πέρασε η πρώτη μέρα στην Ιταλία.
18/07/20010
Η δεύτερη μέρα μας βρίσκει να παίρνουμε το πρωινό μας και να ετοιμαζόμαστε για εξόρμηση στην πόλη και λίμνη του Como,
Στην αρχή σκεφτήκαμε να πάρουμε ταξί για να πάμε στην πόλη αλλά αλλάξαμε γνώμη μιας που είχε αρκετά πάρκινγκ
η πόλη, και μάλιστα πολύ κοντά στο κέντρο πρώτη στάση ήταν σε ένα τουριστικό μαγαζί για αυτοκόλλητα της πόλης
(αυτό έγινε must σε όλες της στάσεις)
Μετά για καφέ "shaker-ατο" (σεϊκερατος = απο shaker...SS tifoso) μιας που ο Frape δεν υπάρχει εκεί ούτε για δείγμα,
έπειτα πήραμε ένα καραβάκι να μας κάνει βόλτα στη λίμνη στα άπταιστα ιταλικά μας έδειξαν τι είναι το κάθε τι που
περνάγαμε. που μένει ο κάθε ένας διάσημος, (χαιρετήσαμε και τον Γιώργη τον Κλούνη η Ελισάβετ Τείλορ μόνο δεν μας
δέχτηκε γιατί έκανε τη σιέστα της χα χα χα)
Η Ιταλία είναι μια χώρα που κρατάει τον κλασσικό πολιτισμό, παντού έβλεπες σπίτια τουλάχιστον 150 χρόνων περιποιημένα
με τα λουλούδια στα μπαλκόνια, πεντακάθαρα τα πάντα, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η προσοχή που δίνουν στης
Εκκλησίες τους, πόσο της προσέχουν, και η τέχνη που έχουν πάνω τους, μερικές είναι έργα τέχνης ολόκληρες.
Μετά τη "βαρκάδα" ξεχυνόμαστε για να γνωρίσουμε τη πόλη (οι περισσότεροι) η ζέστη με έκανε σαν κοτόπουλο
έτσι και έμεινα παρέα με τον Νίκο κάπου στο κέντρο να πίνουμε το καφεδάκι μας και να βγάζουμε φωτογραφίες τα πέριξ,
Η ώρα της επιστροφής των παιδιών έφτασε , και ήρθε η ώρα του φαγητού, σε ένα μικρό εστιατόριο καθίσαμε και
ξεκληρίσαμε την Barila.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο λίγος ύπνος ξεκούραση, και καφεδάκι στη αυλή μέχρι το βραδάκι να πάμε για φαγητό
στα γρήγορα και κοντινά mac μετά
ύπνος γιατί την άλλη μέρα μας περίμενε η περιπέτεια Passo dello Stelvio και λοιπών περασμάτων.
19/07/2010
Το πρωί κατά της 6 κατεβαίνω να φορτώσω το RT και ήδη έχει φορτώσει ο Στέλιος ετοιμάζομαι, πάμε για γεύμα
έρχεται και η υπόλοιπη παρέα τρώμε και φεύγουμε με πρώτο προορισμό το Tirano ,
Στάση για βενζίνη με αυτόματο πωλητή (η πιο φτηνή βενζίνη)
Πριν το Bormio σταματάμε Στο Tirano για καφέ και ξεκούραση.
Η πρώτη εντύπωση δεν ήταν και η καλύτερη στην αρχή του χωριού, όσο προχωράγαμε τόσο το χωριό ήταν και ποιο
όμορφο και ποιο εξελιγμένο. Στο βάθος το Αλπικό τρένο...... χλιδή !!!!!
Καθίσαμε στη πλατεία
μπροστά στον ναό Madonna di Tirano ένας φανταστικός ναός με ένα όργανο σκαλιστό στο χέρι όπου είναι πραγματικά
ένα έργο τέχνης.
Περιπλανώμενος μέσα στο ναό ανακάλυψα ένα επιμέρους χώρο όπου εκεί οι πιστοί έκαναν τα τάματα τους ,
(τελικά δεν έχει σημασία σε ποιο δόγμα είναι ο καθένας αλλά ότι η ελπίδα υπάρχει παντού και αυτή πεθαίνει πάντα τελευταία.)!!!!!
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στον πολυπόθητο προορισμό μας το passo dello stelvio μια στάση για αγορά αυτοκόλλητων
στη βάση του περάσματος και για φωτογραφίες του τοπίου και της παρέας,
Στη στάση αυτή βλέπαμε να περνάνε άλλοι με τα όλα και άλλοι χαλαροί αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η
ποιότητα της ασφάλτου τόσα χιόνια υγρασία αλλά κράταγε στον δρόμο σαν βεντούζα για να πέσεις έπρεπε να κάνει
κανένας χοντρή βλακεία η να τρακάρει με τον απέναντι.
Φτάνουμε στη κορυφή για καφέ αγορές αναμνηστικών καφέ και Γερμανικό "βρώμικο" Εδώ κολλήσαμε και τα
αυτοκόλλητα του φόρουμ παρέα με άλλους Έλληνες που είχαν περάσει πιο πριν.
Η ζέστη μπόλικη το μέρος είναι φανταστικό αν και η λίγη βλάστηση το κάνει ακόμα ποιο ζεστό μπορούσες να κάνεις
ηλιοθεραπεία άνετα
Ξανά αγορές αναμνηστικών (passo Stelvio είναι αυτό δεν πας κάθε μέρα).
"cima coppi" η στα Ελληνικά η Κορυφή του Coppi Ιταλού ποδηλάτη που κατέκτησε κατά τον Β'ΠΠ πέντε φορές τον γύρο
της Ιταλίας και τον γύρο της Γαλλίας
Με βαριά καδιά Φεύγουμε από στο Stelvio,
Σειρά είχε το passo gavia
Όπου ήταν πολύ πιο στενό από το Stelvio μου θύμισε πολύ ορεινή Ήπειρο με πανέμορφη θέα πάνω από τη λίμνη Σ.Σ
(σε πολλούς αυτό το πέρασμα άρεσε περισσότερο και ας ήταν ποιο στενό - παραμελημένο ή άγριο αν θέλετε)
Επόμενο πέρασμα ήταν το passotonale Ενα πέρασμα που είναι περισσότερο για σκιέρ αλλά έχει μοναδική ομορφιά
μετά ήταν το Passo della Mendola
Ώσπου φτάσαμε ξεκαμομένοι κατά της εννέα το βράδυ στο Bolzano και στο ξενοδοχείο μας
Εδώ φωτό δεν έχει όπως καταλαβαίνετε, το μόνο που θέλαμε ήταν φαί που δεν βρήκαμε ....(καημένε vp) και ένα
κρεβάτι να κοιμηθούμε.
Αλλά την πλάκα μας τη κάναμε τρώγοντας τοστ ...το μόνο που βρήκαμε τέτοια ώρα.
20/07/2010
Πρωί πρωί ετοιμαζόμαστε...Έλεγχο στα λάστιχα
Ξεκινάμε στα γρήγορα για το Lougano πρώτο πέρασμα ήταν για σήμερα το Ofen Pass
Μετά σειρά είχε το κοσμοπολίτικο Saint Moritz Εκεί μια κουτή βλάβη (ξεβιδώθηκε από τους κραδασμούς ένα πλαστικό κάλυμμα)
μας καθυστέρησε αρκετά, μέχρι να το βρούμε αλλά και πάλι είχαμε μεγάλη πλάκα ψάχνοντας το.
Πριν τον τελικό μας προορισμό είχαμε ένα πέρασμα ακόμα το Maloja_Pass και νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στην πόλη
του Lugano στο Ξενοδοχείο μας για ξεκούραση και για βόλτα στην πόλη,
Πριν τη βόλτα... Μερικοί μερικοί δεν άντεχαν άλλο τη πείνα και κατέβηκαν για κεμπάπ τούρκικο που ήταν ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο,
έτσι η βόλτα ξεκίνησε σε μια πόλη που ήταν πεντακάθαρη με πολλά έργα τέχνης στο δρόμο.
Και αυτό έργο τέχνης είναι και μάλιστα τησ κλασικής περιόδου χα χα χα
21/07/2010
Το πρωί είδαμε το Lugano όπως ακριβώς είναι, όλα στην εντέλεια, μερικές φορές είδαμε πράγματα που εδώ δεν τα έχουμε δει ποτέ,
μεταφορές υλικών δόμησης με ελικόπτερο.
Πολιτισμός σε κάθε γωνία μια ειδική θέση για σακούλες που χρησιμοποιούνται για τα κατοικίδια. σε κάθε κάδο απορριμάτων
και τασάκι για τους καπνίζοντες.
Η βόλτα ξεκίνησε βγάζοντας φωτογραφίες στο πάρκο που βλέπαμε την προηγούμενη μέρα το βράδυ, πανέμορφο πάρκο, η χαρά του τουρίστα
Στο κέντρο της πόλης βρίσκεις ότι θέλεις από όλες της επώνυμες μάρκες ρούχων αξεσουάρ κοσμημάτων ρολογιών, κλπ.
Σήμερα ήταν ημέρα εύρεσης δώρων για τους ανθρώπους που μας περίμεναν στη πατρίδα αλλά μέχρι να πάμε εκεί βγάλαμε
και μερικές φωτό σαν καλοί τουρίστες, χαλαροί, που ήμασταν μιας που το πρόγραμμα έλεγε βόλτα, μερικές φωτό από τη πόλη μέρα.....
Το μεσημέρι ήταν η ώρα του καφέ βρήκαμε ένα καφέ που η σερβιτόρα ήξερε Ελληνικά kalispera kalimera sagapo και άλλες γνωστές,Ελληνικές λεξούλες
που δεν λέγονται ,κάποιο Greek kamaki θα της τις έμαθε.
Προσέξτε στην φωτογραφία τον αστυνομικό με το σκουλαρίκι μην νομίζετε πως είναι της πλάκας η αστυνομία τους θα το ανακαλύψετε παρακάτω
πόσο ακάθεκτοι είναι.
Ο καφές τέλειωσε και η ώρα του γυρισμού στο ξενοδοχείο έφτασε πήραμε τον δρόμο σιγά σιγά, κάναμε και μερικές στάσεις,
και μετά ανεβήκαμε στο λόφο του san Salvatore με το τελεφερίκ ...απίστευτη θέα τα "είδαμε όλα"
Τέλος για την ημέρα είχε φαγητό και ξεκούραση μιας που ήταν η τελευταία μέρα στο Lugano.
Τι να κοιτάνε άραγε ???
Οι κουβαλητές
Μερικά από τα ψώνια μας χα χα χα χα χα
Τελικά κάφρους θα βρεις και σε ποιο εξελιγμένες χώρες
Καμάρι με τα παράσημα χα χα χα χα και δεν είναι όλα
Να γιατί δεν έχουν νερό εκεί πάντα υπάρχει κάποιος που το πίνει όλο χα χα χα χα
22/07/2010
Νωρίς το πρωί ετοιμαζόμαστε για αναχώρηση,(Εδώ είδαμε κατά πόσο αστειεύεται η Ελβετική αστυνομία, είχαμε παρκάρει της μηχανές
στο στενό πεζοδρόμιο του ξενοδοχείου για να φορτώσουμε περνάει ένας αστυνομικός και με τρόπο που δεν σου άφηνε κανένα περιθώριο
να αντιμιλήσεις μας είπε να πάρουμε της μηχανές από εκεί γιατί εμποδίζουν... Μέσα σε δύο λεπτά όταν του μίλησα με τα λίγα μου
αγγλικά πως σε 15' λεπτά θα έχουμε φύγει, μου είπε με έντονο τρόπο να πάμε απέναντι και να έχουμε φορτώσει και να έχουμε φύγει
το πολύ σε 10'!!! Ετσι, μετά από 10', την ώρα που φεύγαμε ξαναπέρασε για να ελέγξει αν έχουμε φύγει!)
Σήμερα έχουμε να διανύσουμε κανονικά κοντά 480 χλμ από την παραλιακή autostrada , αλλά το αλλάξαμε το δρομολόγιο μιας και
που η ζέστη θα ήταν στα φόρτε της, το κάναμε πάλι autostrada αλλά από τον δρόμο που ήρθαμε...Ετσι η διαδρομή
για Florence (ιταλιστι FIRENZE = ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ... Οι βυζαντινοι την αποκαλουσαν Φιραντζα ή Φλωραντζα...SS tifoso), έφτασε τα 350 χλμ..
.Ένα ατυχές γεγονός στην αρχή του ταξιδιού μας καθυστέρησε κάνα μισάωρο (έφυγαν τα ρούχα που έδεσε ο Παναγιώτης,
πάνω στη βαλίτσα του, αλλά τα μάζεψε με τη βοήθεια ενός δημόσιου οχήματος)
Σήμερα η κίνηση ήταν αρκετή από Φορτηγά μιας που και στην Ευρώπη απαγορεύεται η κίνησή τους τα Σαββατοκύριακα
Το μεσημεράκι ήμασταν στη Φλωρεντία η ζέστη στην A.S ήταν για άλλη μια φορά αφόρητη όπου άλλη μια στάση στα τελευταία διόδια
να περιμένουμε το μπλοκάρισμα του Παναγιώτη από το μηχάνημα των διοδίων, έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να αυτο-μπουγελωθούμε με
τα τελευταία νερά που μας απόμειναν.
Έτσι φτάσαμε στο Ξενοδοχείο μας
Κτίριο που από έξω φαίνονταν παλιό αλλά από μέσα ήταν μιά χαρά, και τα δωμάτια έμοιαζαν έντονα σαν από ξενοδοχείο στη Σαντορίνη ? στη Μονεμβασία ? Πανέμορφα...
Το ίδιο απόγευμα βγήκαμε για βόλτα στη πόλη των δόγηδων και των Ιπποτών όπου και να κοίταγες θα έβλεπες ένα έργο τέχνης, όχι καινούργιο σαν του lugano, αλλά παλιό κλασσικό,
Όπου και να κοιτούσες θα έβλεπες και κάποιον καλλιτέχνη μα να κάνει παντομίμα μα να τραγουδάει στο δρόμο, να ζωγραφίζει όπου έβρισκε. σε χαρτί, στο δρόμο, παντού.
Tα σοκάκια όλα λιθόστρωτα περπατούσες αμέριμνος και συνεπαρμένος. Από αυτά που έβλεπες, νόμιζες πως είσαι και εσύ ένα μέρος
της πόλης ένα μέρος της ιστορίας, ένας Ιππότης που πάει να μπει με το άλογο στην Santa Maria del Fiore.
μπορεί να είναι τουριστικό μέρος και οι carabinieri είναι "ατραξιόν" μέσα στην όλη εικόνα αλλά δεν παίζουνε οι Ιταλοί και δεν "χαρίζουν
κάστανα" σε κανέναν
το αίσθημα ασφάλειας είναι πρωτεύον ζήτημα
Η πόλη αυτή μου έδινε της καλύτερες εντυπώσεις μπορώ να πω πως την συμπάθησα για τα καλά! Και πως θα πήγαινα
ξανά να περπατήσω στα σοκάκια της άνετα.
Εκτός του ότι ήταν ωραία πόλη μπορούσες να κάνεις φτηνά ψώνια.
23/07/20010
Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη για ψώνια σε μερικούς και για τους υπόλοιπους,
Ξεκούραση και περιπλάνηση πρωί στη πόλη,
Το μεσημεράκι επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση όπου στην πλατεία του ξενοδοχείου ετοίμαζαν μια μικρή συναυλία
κλασσικής μουσικής, ό,τι καλύτερο για να χαλαρώσουμε από τον ποδαρόδρομο, και τη ζέστη που είχε αρχίσει να πέφτει.
Το βράδυ άλλη μια βόλτα στο κέντρο της πόλης για φαγητό, το τελευταίο βράδυ σε αυτή τη πανέμορφη πόλη, όλα φαίνονται ωραία όλα
είναι τόσο ήρεμα, τα σοκάκια με τα φώτα τους, τα μαγαζιά κλειστά, να βλέπεις της βιτρίνες, ο κόσμος άρχιζε σιγά σιγά να λιγοστεύει και η
παρέα να είναι μέσα στη πλάκα και τη τρελή χαρά από τα τόσα που είχε δει όλες αυτές της μέρες .
Ποιο μετά μας βρίσκεις να καθόμαστε και να συζητάμε για την διαδρομή της επόμενης μέρας να κάνουμε πλάκα μεταξύ μας και να έχουμε πεθάνει
στο γέλιο μέχρι αργά τη νύχτα.
24/07/2010
Η τελευταία μέρα επί Ιταλικού εδάφους ετοιμαζόμαστε από πολύ νωρίς γιατί έχουμε να διανύσουμε 280 χλμ... Έχουμε να περάσουμε το
τελευταίο πέρασμα το Passo del Muraglione
και το πλοίο να φεύγει στις μία και μισή το μεσημέρι. Μέχρι το Forli
O δρόμος ήταν επαρχιακός S.S από εκεί και πέρα ήταν autostrada, όχι πως ο επαρχιακός ήταν κακός δρόμος, ίσα ίσα ήταν πολύ καλός και σε
έβαζε να "παίξεις" λίγο με το γκάζι έτσι για το "καλό"...
Με τα πολλά και με τα λίγα φτάνουμε στην Ancona στην ώρα μας.
Στα διόδια ξανασυναντούμε τα παιδιά που βρήκαμε στην αρχή του ταξιδιού, με μεγάλη χαρά τα παιδιά μας ακολούθησαν στο δρόμο
μέχρι να κάνουμε check in τα εισιτήρια
και μάνι μάνι μέσα να ξεφορτώσουμε τα απαραίτητα και να πάμε στη δροσιά της καμπίνας να πιούμε νερό με τον κουβά
non gasatoκαι σε τιμή Ελληνική.
Φαγητό Ελληνικό, με τιμές Ελληνικές μέχρι που αφήναμε και πουρμπουάρ, καφέ στο σαλόνι και ανταλλαγή ψηφιακου φωτογραφικού
υλικού μεταξύ μας.
Το βράδυ μαζευτήκαμε ξανά να τα πούμε και να γελάσουμε, όπως κάθε βράδυ άλλωστε, Ε!! εκεί ξεσαλώσαμε λιγουλάκι μια
το κέφι μια τα ποτά που δεν βάλαμε ούτε για δείγμα στο ταξίδι, το διασκεδάσαμε δεόντως
25/07/2010
Το πρωί, με το χαρακτηριστικό " παρακαλούνται οι κυρίες και κύριοι επιβάτες για Ηγουμενίτσα να κατέβουν στο
σαλόνι του πλοίου", καταλάβαμε πως ήμασταν επί Ελληνικών χωρικών υδάτων.
Καφεδάκι στην πρύμνη και φωτογραφίες μέχρι να μαζευτούν όλοι στο σαλόνι, κουβέντα χαλαρή, καφεδάκι Ελληνικό,
ήταν μέχρι να φτάσουμε στη Πάτρα... Εκεί ετοιμαζόμαστε και κατεβαίνουμε για τις μηχανές, στο λιμάνι μαζευτήκαμε για μια
τελευταία αναμνηστική όλοι μαζί και ξεκινήσαμε βαριά βαριά για τα σπίτια μας...
μερικές ακόμα φωτό
Και η τελευταία και καλύτερη που
πραγματικά συγκινήθηκα μόλις την είδα
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους παιδιά, Βασίλη Στέλιο Κώστα Νίκο Παναγιώτη και όλες της κυρίες Βάσω Μαρία Δέσποινα για της ωραίες στιγμές και για την ωραία παρέα που κάναμε! Το ταξίδι παρέα σας ήταν μια όμορφη κι ευχάριστη εμπειρία που την ξανακάνω άνετα όποτε θέλετε και όπου θέλετε! Ελπίζουμε αυτή η παρέα να είναι η "μαγιά" και του χρόνου να είμαστε αυτοί και περισσότεροι για να γράψουμε παρέα στο κοντέρ και στο μυαλό μας ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου